30 yaşındaki ticari havayolu pilotu Savina Paül: "Türbülans insanları en çok korkutan, ama aynı zamanda bizi en az endişelendiren şeydir."

Yılın en yoğun hafta sonlarından birinde neredeyse herkes uçağa bindi veya binecek. Binmemişse, hepimiz binen birini tanıyoruz. Savina Paül, yolcu olarak değil, ticari havayolu pilotu olarak birçok uçak yolculuğu yaptı: 5.000'den fazla uçuş saati biriktirdi.

30 yaşında ve 22 yaşından beri uçak kullanıyor. Son üç yıldır El Prat'tan Amerika'ya Atlantik üzerinden uzun mesafeli uçuşlar gerçekleştiriyor.

Küçükken uçaklara karşı hep meraklıydı. Bir not defteri tutardı ve her seyahatinde, uçtuğu uçağı tepeden tırnağa tarif ederdi. Yine de, o dünyayla bağlantısı olan yakın biri olmadığı için pilot olmayı bir ihtimal olarak görmüyordu. Savina, "Benim için astronot olmak gibiydi; hiç düşünmedim bile," diyor.

Küçükken uçaklara karşı hep meraklıydı. Bir not defteri tutardı ve her seyahatinde, uçtuğu uçağı tepeden tırnağa tarif ederdi. Yine de, bu dünyayla bağlantısı olan yakın biri olmadığı için pilot olmayı bir ihtimal olarak görmüyordu.

Üniversite seçim zamanı gelene kadar annesi ona ne okumak istediğini değil, hayatının geri kalanında ne yapmak istediğini düşünmesini söylemişti. Ve o da netti: "Uçak uçurmak istiyorum," dedi. Ve öyle de oldu.

Üniversitede ticari havacılık pilotluğu ve hava operasyonları okudu, mezun oldu ve 22 yaşında ilk ticari jetini uçurdu. O zamanlar ehliyeti bile yoktu. "Araba kullanmaktansa 700 kg ağırlığında çift motorlu bir uçak kullanmayı tercih ederim," diye gülerek itiraf ediyor.

Savina Paül, üç yıldır Amerika'ya uzun mesafeli uçuşlar gerçekleştiriyor. Yaz, yılın en yoğun dönemi. Yine de uçuş sayısı çok fazla değil. Bu tür uzun uçuşlarda dinlenme sıkı bir şekilde kontrol ediliyor.

"En önemlisi yorgunluk biriktirmemek," diye açıklıyor Paül. Uçuş süresine, gece mi gündüz mü olduğuna ve uçaktaki dinlenme süresine bağlı olarak varış noktasında 24, 48 hatta 72 saat kalabiliyor.

Dolayısıyla bir ayda yaklaşık dört rotada (gidiş-dönüş seferleri dahil toplam sekiz uçuş) uçabiliyor, bu da aslında 16-17 günlük bir çalışma süresine denk geliyor. Ve hiçbir istisna yok: "Uçuş gecikir ve dinlenme süremizi aşarsa uçamayız," diye temin ediyor.

Fiziksel olarak çok yorucu olmasının yanı sıra zihinsel olarak da yorucudur. Bu nedenle pilotlar her yıl çok sıkı sağlık kontrollerinden geçerler.

Aslında pilotluk yapabilmek için en önemli faktör budur. Örneğin, renk körü biri artık uçamaz. Ancak bu iş, pilotların kişisel hayatlarını da büyük ölçüde etkiler.

Herkes tatildeyken uçuyorlar; izin günlerinde ise herkes çalışıyor. "Dünyadan geriye gidiyorsunuz. Bir şeyleri kaçırıyormuş gibi hissediyorsunuz," diye yakınıyor Paul.

Bu nedenle çevreleri daha dar. Hatta Savina'nın partneri de bir pilot. Birlikte okurken tanışmışlar. Çok iyi arkadaştılar, ancak mezun olmadan kısa bir süre önce bir ilişkiye başlamışlar ve aynı havayolunda çalışarak kariyerlerini paralel olarak ilerletme şansına erişmişler.

Savina Paül, uçak pilotluğunun yanı sıra sosyal medyada da içerik üretiyor. Her şeyden önce, işini herkese duyuruyor. "Bu dünyanın, içinde olmayanlar için ne kadar bilinmez olduğunu fark ettim. Kokpitin zırhlı olması ve kimsenin içeride neler olup bittiğini görememesi büyük bir merak uyandırıyor," diye açıklıyor.

Ayrıca birçok insanın uçmaktan korktuğunu da görmüş. Türbülans onları en çok endişelendiren şey. Ancak Savina, "Türbülans insanları en çok endişelendiren şey, ama bizi en az endişelendiren şey." diyor.

Tek gerçek tehlikenin, emniyet kemerinizi takmadığınız veya birinin ayakta olduğu durumlarda çarpılma olasılığı olduğunu açıklıyor.

Savina Paül, ticari bir havayolu pilotu olarak hâlâ havada geçirdiği uzun saatlere sahip. Hayalindeki yer, yolcu olarak uçtuğu ancak pilot olarak hiç gitmediği Tokyo. Bir sonraki hedefi olan Airbus 350 pilotluğuna ulaştığında bunu başarmayı umuyor.

Bu makale ilk olarak RAC1'de yayınlanmıştır.